描写鹦鹉的诗句?
1、《鹦鹉诗》明代:鹦鹉 我本山货店中鸟,不识台司衙内尊。最是伤心怀旧主,难将巧语博新恩。
2、《鹦鹉》色白还应及雪衣,嘴红毛绿语乃奇。
3、《鹦鹉》唐代:白居易陇西鹦鹉到江东,养得经年觜渐红。常恐思归先剪翅, 每因喂食暂开笼。人怜巧语情虽重,鸟忆高飞意不同。 应似朱门歌舞妓,深藏牢闭后房中。
4、《咏鹦鹉》牵弋辞重海,触网去层峦。
5、《同蔡孚起居咏鹦鹉》鹦鹉殊姿致,鸾皇得比肩。常寻金殿里,每话玉阶前。贾谊才方达,扬雄老未迁。能言既有地,何惜为闻天。
一鹦鹉文言文的译文?
1、《鹦鹉》的原文:山梁货店市肆,养鹦鹉甚惠。东关口市肆有料哥,亦能言。两店携二鸟相较:鹦鹉歌一诗,料哥随和,音清越不相上下。料哥再挑与言,不答一字。人问其故,曰:“彼音劣我,而黠胜我,开口便为所窃矣。”
2、臬司有爱子。病笃,购以娱之。贾人笼之以献。鹦鹉悲愁不食,自歌曰:“我本山货店中鸟,不识台司衙内尊。最是伤心怀旧主,难将巧语博新恩。”留之五日,苦口求归,乃返之山货店,垂颈气尽万历年间事也。
3、译文:山梁货店的鹦鹉十分聪明。东关口店铺的鹩哥,也会说话。两家店拿这两只鸟作比较:鹦鹉吟了一首诗,鹩哥也说了同样的一首,声音清越与鹦鹉不相上下。鹩哥又说了些,鹦鹉却不说了,别人问鹦鹉为何这样,鹦鹉说,他说话的本领不如我,却十分狡猾,我一开口他就偷学去。
4、臬司的爱子,病的很重,买下鹦鹉作为消遣,山梁货店得老板把鹦鹉用笼装上,献给了他。鹦鹉悲愁不肯吃食,自言道:“我本是山货店中鸟,不认识尊贵的臬司大人。
5、我最怀念我的老主人,无法用精妙的语言波的新主人你的喜爱。”鹦鹉在臬司家中呆了5天,哀求回去,最后终于得到自由,回到山货店中,可是一到那里就垂颈而亡了。这是明万历年前的事情
翻译如下:
穆王在位期间,喜好漫游各地,他的一位名叫御者的人,经常陪伴他驾车出游,以及四处观光。
御者特别喜爱鸟类,有一次,从清晨到黄昏,他一直在凝视着西边的山峰。直到夜幕降临,他仍然恋恋不舍,不肯回去。
到了晚上,他听到鸟雀在树林中叽叽喳喳地叫个不停。虽然看不清楚它们在干什么,但御者凭着听觉,对鸟雀的习性很熟悉,他立刻断定,这必定是一对关在笼子里被遗弃的鹦鹉。
他兴奋地告诉随从们说:“你们快听,有鸟在讲话。”
有关茶花和鹦鹉的诗句有哪些?
关于茶花和鹦鹉的诗句有:
宋,苏轼《和子由柳湖久涸,忽有水,***寺山茶旧无花,今岁盛开》
长明灯下石栏干。
长共杉松斗岁寒。
叶厚有棱犀甲健。
花深少态鹤头丹。
久陪方丈曼陀雨。
羞对先生苜蓿盘。
雪里盛开知有意
明年开后更谁看。
1.青裙玉面初相识,九月茶花满路开。——《初识茶花》宋代:陈与义
2.花埋叶底寓春先,便想烹云煮活泉。——《茶花》宋代:董嗣杲
3.此花别是山茶种,鹤顶丹红眩碧柯。——《多心茶花》宋代:顾逢
4.一枝肤雪壶中曜,静几低窗养晏温。——《次韵伯父茶花》宋代:苏籀
5.花容缜栗露冰肤,消得脂韦酪和奴。——《茶花盛放满山》宋代:岳珂
6、《鹦鹉诗》
明代:鹦鹉
我本山货店中鸟,不识台司衙内尊。
最是伤心怀旧主,难将巧语博新恩。
7、《鹦鹉》