五代十国有哪些“诗词”?
五代十国是一个乱世,你方唱罢我登场,每一个***的存在时间都不长,短的只有几年。中原战火纷飞,而中原之外的十国相对比较安定。蜀国和南唐经济发展较好,百姓安居乐业。
在保障生活的基础上,才有可能发展文化。后蜀和南唐是浪漫的国度,也是文化聚集的国度,诞生了不少后世广为流传的诗词。说到诗词,就不得不提《花间集》与南唐后主李煜。
花间集,是后蜀赵崇祚收录18位晚唐五代词人共计500首而成,其中15位都是蜀人。在中原地区战火弥漫之时,后蜀一度成为令人向往的地方,文人为避难纷纷入蜀。花间集多写上层贵妇美人日常生活和装饰容貌,对追求爱情的细腻表达、对生活美学的充分展现,词风缠绵婉约,除了恋情外,还有一些古迹、风物、边塞、山水诗句等。正因处于乱世,人们心中反而更向往美好的东西。花间派代表“温韦”,温庭筠词风艳丽香软,韦庄词风清丽深婉。
温庭筠《菩萨蛮·小山重叠金明灭》
小山重叠金明灭,鬓云欲度香腮雪。懒起画蛾眉,弄妆梳洗迟。
照花前后镜,花面交相映。新帖绣罗襦,双双金鹧鸪。
五代十国是词的重要发展时期。
五代十国(902年—***9年)是中国历史上的一段大分裂时期。是中国历史上最混乱的时期之一。
五代十国是词的重要发展时期,西蜀有韦庄、欧阳炯等人,南唐有冯延巳、中主李璟、后主李煜等人。这一时期的词在内容和意境两方面都有创新,为北宋词的发展开拓了新的领域。
玉楼春·晚妆初了明肌雪
晚妆初了明肌雪,春殿嫔娥鱼贯列。笙箫吹断水云间,重按霓裳歌遍彻。 临风谁更飘香屑,醉拍阑干情味切。归时休放烛花红,待踏马蹄清夜月。
乌夜啼·昨夜风兼雨
昨夜风兼雨,帘帏飒飒秋声。烛残漏断频欹枕,起坐不能平。 世事漫随流水,算来一梦浮生。醉乡路稳宜频到,此外不堪行。
浪淘沙令·帘外雨潺潺
帘外雨潺潺,春意阑珊。罗衾不耐五更寒。梦里不知身是客,一晌贪欢。独自莫凭栏,无限江山,别时容易见时难。流水落花春去也,天上人间。
虞美人
春花秋月何时了?往事知多少。小楼昨夜又东风,故国不堪回首月明中。
五代十国是中国历史上最混乱的时期之一,也是词的重要发展时期。西蜀和南唐词人较多,水平也较高,从而成为两个中心:西蜀有韦庄、欧阳炯等人,他们的作品后来由赵崇祚等收入《 花间集》;南唐有 冯延巳、中主 李璟、后主 李煜等人,李璟父子的作品,后人集刻为《 南唐二主词》。李煜是这一时期最重要的词人。晚唐五代的词大都是描写统治阶级的享乐生活,题材庸俗,境界狭窄,风格柔靡。花间派的作品就是这种风格的代表。李煜前期的作品也是如此,但他在国亡被俘以后写的词,或慨叹身世,或怀恋往昔,形象鲜明,语言生动,把伤感之情写得很深挚,突破了晚唐以来专写风花雪月、男女之情的窠臼,在内容和意境两方面都有创新,为北宋词的发展开拓了新的领域。其中罗列以下词作最为典型,供大家欣赏,以飨读者。
- 虞美人·春花秋月何时了
- 浣溪沙·倾国倾城恨有馀
- 破阵子·四十年来家国
- 菩萨蛮·玉京人去秋萧索
- 浪淘沙(一名卖花声)
- 谢新恩·冉冉秋光留不住
- 菩萨蛮·枕前发尽千般愿
- 江城子·晚日金陵岸草平
- 更漏子·对秋深
- 渔父·浪花有意千里雪
- 春光好·苹叶软
- 拨棹子·风切切
- 摊破浣溪沙·手卷真珠上玉钩
- 长命女·春日宴
- 虞美人·风回小院庭芜绿
- 南乡子·路入南中
- 江城子·竹里风生月上门
- 八拍蛮·云锁嫩黄烟柳细
- 菩萨蛮·木棉花映丛祠小
- 贺明朝·忆昔花间相见后
- 南乡子·画舸停桡
- 清平乐·别来春半
- 渔歌子·荻花秋
- 菩萨蛮·霏霏点点回塘雨
- 抛球乐·逐胜归来雨未晴
- 风流子·茅舍槿篱溪曲
- 木兰花·独上小楼春欲暮
- 河传·秋雨
- 河渎神·汾水碧依依
- 渔父·风浩寒溪照胆明
- 浣溪沙·独立寒阶望月华
- 相见欢·无言独上西楼
- 忆江南·多少恨
- 浣溪沙·露白蟾明又到秋
- 柳枝·解冻风来末上青
- 满宫花·雪霏霏
- 相见欢·林花谢了春红
谢谢邀请,回答如下:
君王城上竖降旗,妾在深闺哪得知。
十四万人齐解甲,更无一人是男儿。
南唐后主李煜那首巜虞美人》推荐应该无人反对吧。
春花秋月何时了,往事知多少?小楼昨又东风,故国不堪回首月明中,雕栏玉砌依然在,只是朱颜改。问君能有几多愁?恰是一江春水向东流。
失国之恨,痛入心扉!
五代十国中,著名词人以西蜀和南唐居多,水平较高,前者以韦庄和欧阳炯等人。南唐则有冯延几,李璟、李煜等人。其中,个人认为李煜应贵为词国皇帝!
巜菩萨蛮》:***尽说江南好,***只合江南老。春水碧于天,画船听雨眠。
垆边人似月,皓腕凝霜雪。未老莫还乡,还乡须断肠。
《鹊踏枝》:
谁道闲情抛掷久?每到春来惆怅还依旧。日日花前常病酒,不辞镜里朱颜瘦。
河畔青芜题上柳,为问新愁,何事年年有?独立小桥风满袖,平林新月人归后。
五代十国是词的发展重要时期,西蜀和南唐词人较多,水平也较高。西蜀有韦庄,欧阳炯,南唐有李煜,都是最有代表性的词人,在内容和意境两方面都有创新。下面举几例:
一壶酒,一竿身,世上如侬有几人。(五代,李煜。)
往事己成空,还如一梦中。(李煜)
问君能有几多愁?恰似一江春水向东流。(李煜)
百草千花寒食路,香车系在谁家树?(五代,冯延巳)
十四万人齐解甲,宁无一个是男儿?(五代,就蕊夫人)
留人不留人?不留人也去。此处不留人,自有留人处。(五代,陈后主)
空有姑苏台上月,如西子镜,照空城。(五代,欧阳炯)
稼穑艰难总不知,五帝三皇为何物。(五代,贯休)
从晚唐到五代,诗词逐渐达到了成熟的阶段,到了宋朝,更是词丰富多彩时代。
哪首诗带“琴”字?
带琴字的诗句很多,下面就从唐人诗句里摘录一些与大家分享。
道院竹繁教略洗,鸣琴酌酒看扶疏。(王贞白)
酌酒会临泉水,抱琴好倚长松。(王维)
静拂琴床席,香开酒库门。(白居易)
琴鸣酒乐两相得,一杯不啻千钧金。(李白)
鹦鹉杯中浮竹叶,凤凰琴里落梅花。(骆宾王)
酒报新丰景,琴迎抵峡斜。(司空曙)
陶然恃琴酒,忘却在山家。(李商隐)
荣启先生挟琴去,厌寻灵胜忆岩栖。(方干)
《重游终南子由以诗见寄次韵》
[宋] 苏轼
去年新柳报春回,今日残花覆绿苔。
溪上有堂还独宿,谁人无事肯重来。
古琴弹罢风吹座,山阁醒时月照杯。
懒不作诗君错料,旧逋应许过时陪。
带“琴”字的诗选:
1、独坐幽篁里、弹琴复长啸。
2、盘白石兮坐素月、琴松风兮寂万壑。
3、留我孔子琴、琴存人已殁。
4、琴清月当户、人寂风入室。
5、退食无外事、琴堂向山开。
6、抱子弄白云、琴歌发清声。
7、琴樽几杖静柴门、抱翁忘机老灌园。
8、琴瑟昔在御、莫不静而好。
9、琴绝已多时、台存尚起思。